گم شده ای در دریای تنهایی

کودکی شیرینی داشتم پر از هیاهو پر از شوق پرواز اما ساده و پر اشتباه

به پرنده هایی که عشق میورزیدم بر قفس تنهایی به زنجیر میکشیدم از

برای ضیافت  انها و برای لذت خویش اکنون به جوانی رسیدم سبز نیستم

بهاری هم نیستم رنگ خاکم سردو بی روح ارام مثل یک پرنده کوچک که در

لانه خود ارام خفته و منتظر مادرشه و اکنون من مانده ام و ارزوی به پرواز در

امدن این پرنده زخمی بال